บทที่ 298

เวด้าจ้องมองกระดาษโน้ตในมือ เธอถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมาโดยไม่รู้ตัว ความรู้สึกโล่งใจแผ่ซ่านไปทั่วร่าง แต่แล้วคลื่นความเศร้าโศกมหาศาลก็ถาโถมเข้ามาแทนที่อย่างรวดเร็ว

เธอทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาของเซียนน่า พลางยกมือขึ้นปิดหน้าแล้วเริ่มร่ำไห้ออกมาเบาๆ

หยาดน้ำตาไหลซึมผ่านร่องนิ้วจนฝ่ามือชุ่มโชก แต่เวด้ารู้ดีว...